Koncepcja pedagogiczna bł. Edmunda Bojanowskiego oparta jest na wartościach chrześcijańskich uwzględniając indywidualne potrzeby i możliwości rozwojowe małego dziecka. Uważał On, że najważniejszym celem wychowania jest „ABY CZŁOWIEK STAŁ SIĘ OBRAZEM I PODOBIEŃSTWEM BOGA NA ZIEMI”, dlatego też w tym kierunku zmierzały jego metody  wychowawcze i cały program.

     Jego metody i poglądy na temat wychowania są  bardzo zbliżone do współczesnych. Edmund Bojanowski doskonale wyczuł to, co potwierdzają dzisiejsze skomplikowane badania
i analizy psychologiczne, że pierwsze lata życia człowieka mają decydujący wpływ na jego rozwój. Stąd  przynaglony światłem  nadprzyrodzonej wiary, wypracował własną metodę wychowawczą, którą polecił stosować w prowadzonych przez siostry ochronkach.

         Bł. Edmund Bojanowski w swojej pracy z dziećmi sięgnął po metody z jednej strony bardzo proste i dostępne, a z drugiej bardzo trafne, których skuteczność potwierdzają najnowsze osiągnięcia z dziedziny pedagogiki i psychologii. Jego system wychowania zdumiewa trafnością
i znajomością psychiki dziecka i jego praw rozwoju. Na kanwie wychowania religijnego, któremu poświęca bardzo dużo uwagi, dbał także
o wychowanie fizyczne, intelektualne, etyczne i społeczne. W wychowaniu dzieci bł. Edmund położył szczególny nacisk na stronę moralną, religijną i patriotyczną.

       Wychowanie przedszkolne w ochronkach określone przez bł. E. Bojanowskiego obejmuje integralne wychowanie dziecka poprzez następujące obszary wychowawczo – dydaktyczne:

Obszar fizyczny – prawidłowy rozwój fizyczny dziecka:

• Wyrabianie nawyków higienicznych i zachowań prozdrowotnych,
• Stopniowe i harmonijne rozwijanie sprawności fizycznej,
• Wdrażanie do przestrzegania zasad bezpieczeństwa,
• Poznanie i rozwijanie zmysłów,
• Rozwijanie sprawności i umiejętności praktycznych.

Obszar umysłowy – wszechstronny rozwój intelektualny dziecka:

• Rozwijanie procesów poznawczych,
• Kształtowanie wyobraźni,
• Ćwiczenie i rozwijanie pamięci (logika, matematyka, literatura, poezja, przyroda),
• Rozwijanie intelektu, mowy, twórczego myślenia i działania,
• Rozwijanie talentów i zdolności.

Obszar społeczny – właściwy rozwój emocjonalny, kształtowanie postaw społecznych i patriotycznych:

• Uczenie rozpoznawania, nazywania i radzenia sobie z emocjami,
• Kształtowanie sfery uczuciowej,
• Wdrażanie w system wartości i norm społecznie akceptowanych (w rodzinie, w ochronce, w społeczeństwie, w ojczyźnie),
• Ukazywanie wartości więzi rodzinnych i kształtowanie postaw sprzyjających przyjęciu przyszłych ról w rodzinie,
• Poznanie i kultywowanie zwyczajów i tradycji (rodzinnych, religijnych, narodowych),
• Kształtowanie postaw i zachowań sprzyjających nawiązaniu poprawnych relacji z rówieśnikami i środowiskiem,
• Kształtowanie postaw sprzyjających świętowaniu, obrzędowość, wspólnotowość i spędzaniu wolnego czasu w rodzinie i środowisku,
• Wdrażanie do szacunku wobec pracy swojej i innych.

Obszar kulturowy – kształtowanie zmysłu estetycznego:

• Uwrażliwianie na piękno otaczającego świata,
• Rozwijanie twórczości teatralnej,
• Rozwijanie wrażliwości muzycznej,
• Uczenie umiejętności odbioru różnych dzieł sztuki i tworzenia własnych prac plastyczno – technicznych.

Obszar moralny – kształtowanie szlachetnego charakteru i prawości obyczajów:

• Kształtowanie sumienia, samooceny i odpowiedzialności za własne czyny z wykorzystaniem nagród i kar,
• Kształtowanie odpowiedzialnego stosunku do siebie, drugiego człowieka, obowiązków wynikających z nauki, pracy, życia w rodzinie i społeczeństwie,
• Kształtowanie wrażliwości na potrzeby i problemy ludzi ubogich, chorych, samotnych, starszych oraz motywacji do niesienia im konkretnej pomocy.

Obszar religijny – rozwijanie i umacnianie wiary:

• Wprowadzanie w świat symboli i wartości religijnych,
• Poznawanie i przyswajanie norm zawartych w prawie naturalnym i prawie Bożym,
• Przybliżanie prawdy o życiu człowieka jako Dziecka Bożego w wymiarze doczesnym i wiecznym,
• Uczenie i wprowadzanie w praktyki religijne i uczynki miłosierne,
• Wprowadzanie do właściwego przeżywania wydarzeń roku liturgicznego,
• Ukazanie roli Aniołów Stróżów i przykładu świętych,  jako wzoru do naśladowania.